right-arrow

Kent u dat? Dat je bij een bepaald boek een herinnering hebt? Ik heb dat vaak. Op dit moment denk ik aan Mama Tandoori, van Ernest van der Kwast. Ik hou van India en dus ook een beetje van dit boek en moet inwendig lachen. Dit boek heb ik namelijk gratis. En ik zal u vertellen waarom. 

Vorig jaar september was ik samen met een vriendin op Manuscripta, de feestelijke opening van het boekenseizoen in de Westergasfabriek in Amsterdam. Saskia Noort werd daar geïnterviewd door Van der Kwast. Hij schrijft trouwens beter dan hij interviewt, moet ik zeggen, maar dat even terzijde. Ernest beloofde ons een boek als we na afloop van het interview een vraag zouden stellen. Bij de groep vóór ons was het wat stil gebleven, vandaar. Uiteraard stelde ik Saskia aan het eind een vraag, welke valt even buiten de orde van dit stukje. Na afloop van het interview en mijn vraag pakten zowel Ernest als Saskia direct hun spullen en verlieten al snel de zaal. Geen boek dus. En mijn vriendin had inmiddels honger, dus we gingen eerst maar op zoek naar een broodje. 

Na de lunch werden we weer naar buiten gestuurd bij het programma van Kees van Kooten, want de zaal zat al vol. Terwijl ik me omdraaide stootte ik tegen, u voelt hem al aankomen, Ernest van der Kwast aan. ‘Ja, nu ontkom je me niet meer,’ riep ik brutaal uit. Ik schrok van mezelf. ‘Dit moet gewoon zo zijn. Inleveren dat boek.’ ‘Maar ik heb geen boeken,’ weifelde deze. ‘Kom, je hebt vast een Mama Tandoori bij je,’ blaatte ik. ‘Ja, uh, maar ik heb er maar één,’stamelde Ernest. ‘Niets mee te maken, dan had je ons dat maar niet moeten beloven.’ Ietwat bedremmeld ritste Ernest zijn tas open en daaruit kwam vervolgens een zakje van de HEMA (!) naar buiten. Hij had dus niet gelogen: één Mama Tandoori zat erin. Van schrik vergat ik hem helaas te vragen het boek te signeren. Misschien kan dat over twee weken nog.

Manuscripta vindt plaats op 3, 4 en 5 september, wederom in De Westergasfabriek, Amsterdam 
Voor meer informatie klik hier


24 augustus 2011


Vorig verhaal
«
Volgend verhaal
»