Papa ligt languit op de bank. De zoon ernaast. Daartegenover zit dochterlief, op schoot haar laptop. Naast haar op de bank ligt haar iPhone. Blikken op het scherm van haar laptop worden afgewisseld met dat van haar iPhone. Papa kijkt naar een ander beeldscherm: dat van de televisie. Zoonlief kijkt gezellig mee. Mama zit achter de computer en tikt dit stukje.
De geluiden van de voetbalwedstrijd vullen de woonkamer. Af en toe hoort mama commentaar van de heren op de bank.
‘Nederland-San Marino is trending!’ roept dochterlief uit.
‘Trending: wat is dat?’ vraagt de zoon.
‘Duh, dat betekent dat daar het meest over wordt getwitterd!’
‘Ik begrijp niets van twitter’, antwoordt de zoon.
‘En ik niets van voetbal’ merkt de dochter fijntjes op en richt haar blik weer op het scherm van de laptop. Ze zet ook een koptelefoon op, dan heeft ze geen last van de wedstrijd. Papa geeft immers nogal eens commentaar waar ze niet op zit te wachten. Af en toe zegt ze iets met luide stem, want als je een koptelefoon op hebt gebeurt dat gauw. Papa volgt de wedstrijd geconcentreerd. Daarna juichen papa en zoonlief. En dan is het weer stil in de kamer.
‘Wie is Nedsan?’ vraagt de dochter opeens en zet haar koptelefoon voor dit doel even af.
Papa en zoonlief kijken verbaasd op: ‘Nedsan? Hoezo? Moeten we die kennen dan?’
‘Nou’ zegt de dochter, ‘omdat hier staat: mooi schot #nedsan.’
2 september 2011