right-arrow

Zaterdagochtend. Volkskrantmagazine-ochtend. En als je net terug bent uit ‘America’: Sylvia Witteman-ochtend. Heerlijk, dit verhaal over de watjes in Amerika die met twee druppels regen al een sportwedstrijd afgelasten. En nog leuker is het eind: ‘dan gaan we toch ergens lekker uitgebreid ontbijten?’. Want als je in Amerika bent geweest, weet je waar uitontbijten voor staat. Uitontbijten is cultuur in Amerika. Iedereen ontbijt-uit. Uitontbijten is vreselijk veel eten (zoals uiteraard ook ’s middag en ’s avonds, maar de ochtenden vond ik exorbitant).

Ontbijten op reis door Amerika

Voorafgaand aan onze reis maakte ik me al zorgen over het ontbijten in Amerika. Het leek me best een opgave om hier een verantwoord ontbijtje te vinden. Het brood is niet lekker had ik al begrepen en nog meer kilo’s erbij kan ik me echt niet permitteren. Bij onze start in New York bleek mijn vrees ongegrond. New York zit vol met zgn. Deli’s waar de keuze reuze is. Vers fruit, bagels, yoghurtjes (ja, ook ‘plain’): je kunt het zo gek niet bedenken of het is te koop/te eten.

Gezond eten in Californië

Door naar Californië. Vooraf las ik dat deze staat de gezondste staat is van Amerika en gezond leven hier diepgeworteld is in het dagelijkse leven, ja zelfs tot cultuur is verheven. De waarheid is echter anders. Ook in Californië bestaat een ontbijtje gemiddeld uit: twee roereieren, drie pannenkoeken en een paar stukken uitgebakken bacon.

Pancakes

De eieren zijn zoals alles in Amerika natuurlijk veel groter dan bij ons en de pannenkoeken heten met recht pancakes, want die benaderen eerder drie ongelooflijk grote plakken cake dan dat ze op onze eigen Hollandse pannenkoek (zoals ik hem thuis bak dan, héél dun) lijken. Smaak is natuurlijk persoonlijk, maar ik heb liever de Hollandse variant (en ik ben echt geen xenofoob). Een verse jus is lang niet altijd te krijgen, maar als je er één kunt bemachtigen is het ook een vaas vol. Die deel je dan gewoon met zijn vieren (rietjes zijn overal te kust en te keur, men roert er in Amerika immers ook de koffie mee).

French toast

French toast dan? Dit zijn zo’n vijf tot zes dikke sneden brood als een soort wentelteefjes – of liever gezegd teven – gebakken, maar dan niet hard. Soms is er zoveel ei gebruikt dat het lijkt of er een gebakken ei om het brood zit. Ze doen er poedersuiker overheen (veel, want anders heeft het niet veel smaak) of je kunt er zelf nog stroop bij doen.

Waffles

Waffles oftewel wafels, staan ook regelmatig op de kaart. Gelukkig nog zonder slagroom en kersen zoals onze Zuiderburen ze graag eten, maar daar heb je het dan ook mee gezegd. Ook die passen niet op een ontbijtbordje zoals wij dat kennen.

Vers fruit

Vers fruit! Jammie! Je krijgt een ruim bemeten dinerbord, een beetje een Egyptische piramide zeg maar, vol met meloen in drie kleuren en aardbeien. En die zijn drie keer zo groot als de aardbeitjes van onze Hollandse koude grond (en ook bijna drie keer zo lekker, dat dan weer wel). En oh ja, er hoorde ook nog yoghurt bij. Zeer gezoete fruityoghurt in allerhande zuurstokkleurtjes. ‘Heeft u misschien ook gewone witte yoghurt?’ ‘Plain?? No, sorry ma’am.’

San Francisco

Maar, om nog een positief geluid te laten horen: in San Francisco (uiteraard de meest Europese stad van Californië) vonden we een Franse bakker. Het stokbrood met jam leek een godsgeschenk bij de schuimende bak cappuccino (ja, soms mag je een landsaard verraden om goede redenen).

U begrijpt het al: ik wens Sylvia op haar zaterdagochtend veel sterkte bij het vinden van een ontbijt dat niet-sporten verantwoordt.

Volkskrantreizen.nl, juni 2010

Volgend verhaal
»

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *