Taxichauffeur Javier loodst ons na aankomst snel het centrum in. ‘Ah, Hollanders? Van Maxima! Jullie zijn een klein landje, maar wel met grote potentie. Wij zijn groot en hebben niks.’ Dat laatste kan ik nu met stelligheid ontkennen: Argentinië is een prachtland dat reizigers veel te bieden heeft. Maar eerst gaan we Buenos Aires ontdekken!

Metropool Buenos Aires heeft 3 miljoen inwoners en dat merk je. De Porteños (wonend aan de haven), zoals ze zichzelf noemen, praten de hele dag door, snel en luid. En helaas niet altijd even duidelijk. Een slordig soort Spaans als ik het moet omschrijven. Maar gezellig is het er wel!



Een paar basistips voor Buenos Aires:
Tip 1:
Verblijf in de buurt van de Obelisco, dan heb je veel binnen handbereik. Verwonder je over Avenida 9 de Julio* als je de stad binnenrijdt. Deze avenue is volgens Argentijnen de grootste ter wereld en dat kan ik me goed voorstellen. Je moet de 140 meter breedte in vier etappes oversteken, want er zijn maar liefst 14(!!) rijbanen.
Tip 2:
Huur een fiets! Op nog geen 20 minuten lopen vanaf de Obelisk vind je BA Bikes waar vrolijke mannen je met veel plezier aan een rijwiel helpen voor weinig. Ze spreken hier (een beetje) Engels, maar de man die wij de tweede keer spraken had toch liever dat we ons Spaans oefenden. Helemaal goed! We krijgen een kaart mee waar de fietspaden lopen. Gebruik die ook, om te voorkomen dat je op de grote wegen tussen de bus en een taxi wordt ingeklemd, want pfff wat een listig verkeer heeft deze stad.



Tip 3:
Houd je niet van fietsen neem dan een taxi. De officiële zijn zwart met een geel dak en zijn erg goedkoop. De chauffeurs zijn allemaal super vriendelijk. Al is het wel fijn als je een beetje Spaans kunt.
Tip 4:
Wissel geld op Calle Florida, een van de weinige voetgangerszones waar je overal ‘cambio, cambio’** hoort roepen. Het gaat al heel lang niet goed met Argentinië. De inflatie is weliswaar iets gezakt, maar de economie is nog steeds verre van stabiel. Over heel 2024 verwacht men zo’n 124 procent inflatie. Door de grote prijsstijgingen wordt het voor de gemiddelde Argentijn enorm ingewikkeld om rond te komen. Daarom hebben ze graag dollars of euro’s, die waardevaster zijn. Met het wisselen van dollars rekenen ze met de zogenaamde ‘blue dollar-koers’. Eenvoudig vertaald: je ontvangt hier een veel betere koers dan bij een bank. Ons scheelde het zo’n 25% op het geheel. Je moet wel goed briefjes kunnen tellen, want het grootste biljet is 10.000 Pesos en dat komt ongeveer neer op zo’n € 7,50.
Tip 5:
Eet in ieder geval één keer een steak! Ook al ben je geen echte vleeseter. Deze hele stad geurt naar vlees: van de barbecue (Parilla, spreek uit: Parriezja) of langzaam gegaard (Asador). Je neus wordt er de hele dag door gekieteld. Nog nooit heb ik zulk sappig vlees mogen proeven. Je mes glijdt er gewoon doorheen. Negeer dan maar even dat het vlees soms in stapels op de bar ligt of in plastic voorraadzakken op de grond.





Toch staan Argentijnen niet bovenaan het wereldwijde lijstje van vleeseters. Australiërs, Nieuw Zeelanders en Amerikanen eten nog altijd meer vlees. Dat zou je niet zeggen als je de hoeveelheid ‘Asadores’ in Buenos Aires ziet. Deze Argentijnse BBQ is het nationale gerecht en ‘a way of life’.
Marathon van Buenos Aires
Zondagochtend om zeven uur worden we wakker met een enorme herrie op straat. Beneden zien we een dj staan met danseressen. De weg is helemaal leeg en afgezet met rood-wit lint. Snel naar het ontbijt dus!
De wegafzetting blijkt nodig voor de lopers van de marathon van Buenos Aires. Ik heb nog nooit paren een tango zien dansen (en al zeker niet om negen uur ’s ochtends!) naast het parcours van een marathon. Niet dat ik die vaak bezoek, maar toch: wat een passie!
Plaza de Mayo
We gaan op weg naar Plaza de Mayo, het plein waar de dwaze moeders van weleer met regelmaat demonstreerden voor de zogenaamde desaparecidos (vermisten). Van 1976 tot 1983 werd het land immers bestuurd door een militaire junta die alle tegenstand met harde hand neersloeg.
Dit plein maakt indruk op mij. Het waren mijn middelbare schooljaren en hierover werd met regelmaat gesproken en zelfs gezongen. Beluister het prachtige ‘Signalen’ van Herman van Veen daarover maar eens.


Casa Rosada
Bij Casa Rosada (het roze huis) vindt op dat moment een wisseling van de wacht plaats. Ik hou ervan! Zes mannen en één vrouw in vol ornaat met prachtige kleuren fleuren het plein nog meer op. Vanuit Casa Rosada hield Evita Peron haar toespraken. Je kent haar misschien nog eerder van de musical dan vanuit de geschiedenis. Het is trouwens ook nog steeds de werkplek van de huidige president van Argentinië.


Catedral Primada, gelegen aan het plein, lijkt wel een Romeinse tempel met al die zuilen. Het katholieke geloof wordt hier nog volop beleden. We zien mensen dan ook met regelmaat een kruis slaan als ze een godshuis passeren. Dat zien we zelfs onze taxichauffeur doen als we op de (snel)weg terug rijden naar de luchthaven. Binnen vind je veelkleurige beelden en het mausoleum van José de San Martín, dat wordt bewaakt door de wachters die we eerder zagen lopen. San Martín was een belangrijk man in de onafhankelijkheidsstrijd van Zuid Amerika.






Feria de Mataderos in Buenos Aires
Op deze fair, die iedere zondag wordt gehouden in de wijk Mataderos (Barrio Mataderos) viert men de Argentijnse cultuur. Er wordt volksmuziek gespeeld en er zijn dansvoorstellingen. Ook vind je er een markt met oude ambachten, traditionele gerechten en gaucho’s. Die laatste zien we bijna niet, maar het is met recht een feestje. Dansende mensen op straat, heerlijke aroma’s met bijbehorend eten en vooral een hoop gezelligheid. Geen toerist te ontdekken als wij er zijn tegen eind september.
We maken kennis met de choripan, een megalange en grote worst van de BBQ op een broodje of liever gezegd een heel of half stokbrood. En dan wordt plotsklaps de vlag gehesen, voorafgaand aan de beloofde volksdansen. Alle bezoekers van de fair verzamelen zich op het plein en beginnen het volkslied uit volle borst mee te zingen. Dat doet wat met een mens.






Feria de San Telmo in Buenos Aires
We gaan door naar die andere feria. Die in de wijk San Telmo, met zijn geplaveide straatjes, antieke straatlantaarns en honderd jaar oude gevels. Hier lopen we langs bijna 300 stands in de hele lengte van de straat. We komen ook langs de overdekte markt waar je – natuurlijk – kunt eten. Op Plaza Dorego dansen ze weer de tango. Dat doen ze hier ook ’s avonds. Wij waren daar een dag later helaas te laat voor. Aan de stoeltjes en tafeltjes rondom wordt nu volop gesmikkeld en gesmuld. Een zonnige (voorjaars) zondagmiddag in Buenos Aires: I love it!





Koffiecultuur Buenos Aires
Buenos Aires beschikt over een rijke koffiecultuur werd mij verteld. Ook gezien haar zeer kosmopolitische bevolking van overwegend Italiaanse en Spaanse afkomst. Maar dat viel even tegen. Nu zijn we ook verwend met al onze bezoeken aan Italië door de jaren heen. Maar als we bij Confiteria Ideal plaatsnemen, begrijp ik meteen waar ze het over hebben. Zalige koffie in een klassieke grandeur setting en architectuur. Er speelt zelfs een pianist op het balkon. Wat wil je nog meer? Daarvoor hoef je echt niet in de toeristenrij te staan bij het beroemde Café Tortoni. Die lijn hebben we dus geskipt.




Puerto Madero en La Boca




De volgende dag fietsen we via Puerto Madero – het gemoderniseerde havengebied – naar de wijk La Boca. Hier voetbalde Diego Maradona in zijn jeugdjaren bij de Boca Juniors. Alles ademt voetbal in deze arme, maar fleurige wijk. En ja, het is er vol met toeristen, maar wat een knusse, ongedwongen en sfeervolle plek is dit. Murals, beelden, huisjes in alle kleuren van de regenboog: het kan niet op. Fiets hier trouwens niet te ver weg van alle levendigheid. De tweede keer dat we fietsen huren vertellen ze ons dat. Een beetje te laat dus, want wij bevonden ons eerder al te midden van de doffe armoe van het dagelijkse leven hier. Met de bijbehorende risico’s. Blijf dus vooral in de buurt van de levendige Caminito Alley.








Op de terugweg drinken we iets bij Bar Napolés. Een Italiaans restaurant waar ze oude zwart wit films uit de ‘laars’ achter de bar draaien. En waar het vol staat met allerhande snuisterijen. Het is er sfeervol, maar het geeft me niet echt een Italiaans of Napolitaans gevoel. Al stond er wel een knalrode oude Alfa sportwagen…



’s Avonds dansen we op de trommelritmes van La Bomba de Tiempo (de tijdbom). Elke maandagavond treden ze hier op. Ik heb er lang naar uitgekeken. Een ticket kost weinig en daarvoor krijgen we veel.



De volgende ochtend vliegen we door naar Ushuaia, het uiterste zuidpuntje van Argentinië (ruim 3.000 kilometer verderop). Daarover volgt later meer.
Terugkeer in Buenos Aires
Na onze rondreis door Argentinië staan voor Buenos Aires nog drie dingen op ons lijstje. De eerste is begraafplaats Recoleta. Je weet wel, die waar Evita Peron haar eeuwige rustplaats heeft gevonden. De tweede het Reserva Ecologica Costanera Sur ofwel het ecologische reservaat aan de zuidkust van Buenos Aires. Hier leven niet alleen vogels in de natuur op een oppervlakte van meer dan 350 hectare aan de rand van de stad. De derde en laatste is Palermo Viejo’s nightlife bezoeken.


Palermo Viejo
Gelukkig is het een redelijk zwoele avond als we deze uitgaanswijk door struinen. We zijn waarschijnlijk veel te vroeg. Het is nog erg rustig in alle kroegjes, ondanks dat de winkels allemaal gesloten zijn. Argentijnen eten laat (alle restaurants gaan pas om 20 uur open) maar stappen waarschijnlijk nog later. Eigenlijk zijn we ook wel moe van de hele dag. De ochtend hebben we nog doorgebracht in Puerto Iguazu in het noorden van Argentinië, aan de grens met Brazilië. Daarna de vlucht terug naar Buenos Aires. We besluiten daarom een pizzaatje te eten en bijtijds naar bed, dan kunnen we ons goed opladen voor onze laatste dag Buenos Aires!






Recoleta




Best wel vreemd dat je voor een bezoek aan deze dodenstad moet betalen. Maar ik ga er vast van genieten, dol als ik ben op begraafplaatsen (en vraag me niet waarom). Overdonderend. Dat is het enige woord dat ik er voor heb. Wat een schoonheid dit dorp met al die reuzen van grafmonumenten, zelfs in verval. Ik schiet veel plaatjes en ben er stil van. Dat van Evita en de familie Duarte is wat teleurstellend moet ik eerlijk zeggen. Daarentegen heb ik lang stil gestaan bij het beeld van Rufina Cambaceres, staand voor haar graftombe. Het verhaal gaat dat zij, rijke erfgename van een veehouder, hierin levend begraven schijnt te zijn als 19-jarige. Waar of niet waar, de rillingen lopen je sowieso over het lijf.








Reserva Ecologica Costanera Sur
Op naar het leven, dus op naar het ecologische reservaat. Wat een rijkdom aan vogels en wat een kleuren. Je kunt er op de fiets of wandelend doorheen. Beide hebben we gedaan. Je vindt er dicht bos, open water en moerasland. Echt gaaf is het om hier met de skyline van Buenos Aires op de achtergrond door het groen te gaan. We zien er een mega schildpad en hopen nog slangen te ontdekken. Dat laatste lukt helaas niet. Wel zien we er veel leguanen van minstens een meter lang. Een buitengewoon afscheid van een bijzondere stad.


















*Op 9 juli 1816 werd in Argentinië de eigen Grondwet ingevoerd, na de onafhankelijkheidsoorlog met Spanje.
**Wisselen, wisselen
NB: Tot zover het verslag van Buenos Aires. Dit is deel 1 uit een serie van zes over onze rondreis door Argentinië. Deel 6 vind je hier.
Info:
- Wij verbleven in het heerlijke NH Hotel Latino (Suipacha 309) op loopafstand van de Obelisk en in fijn Hotel Pulitzer (Maipú 907), slechts een kilometer van elkaar verwijderd;
- Restaurante La Estancia (940 Lavalle) is top voor een super steak;
- Ga voor overheerlijke pizza met een dunne bodem zoals in Italië naar Restaurante Filo (San Martin 975). De pizza is hier vele malen beter dan bij het beroemde en overlopen Guerrin, dat door iedereen wordt aangeraden;
- Voor begraafplaats Recoleta moet je entree betalen;
- Het ecologisch reservaat is gratis (wel gesloten op maandag). Ga er niet alleen op de fiets maar ook lopend doorheen, want dan zie je meer;
- Ben je op de fiets dan mag je hem nergens onbewaakt laten staan. Dat is zeker in La Boca erg lastig met zoveel drukte. Wil je een drankje of hapje in de buurt van de Caminito nemen, ga dan naar El Gran Paraiso. Daar mag je de fiets op het binnenterrein zetten als je wilt;
- Datzelfde geldt voor Bar Napolés. Ze doen er niet moeilijk over: hij mag daar gewoon naar binnen (!!).
27 oktober 2024.