Als je de regio Andalusië in Zuid Spanje bezoekt heb je grote kans op allerlei feesten. Andalusiërs zijn dol op feesten, ze leven zo’n beetje van het ene feest naar het andere. Zo ook in Sanlucar de Barrameda, een gemeente in de provincie Cadiz. Het stadje is gelegen aan de monding van de rivier Quadalquivir. Het ligt op zo’n 120 kilometer ten zuiden van Sevilla en ruim 50 kilometer van hoofdstad Cadiz.
Magellan
Het heeft geen grote en bekende naam als Sevilla of Cadiz en toch heeft het een grote rol gespeeld in de wereldgeschiedenis. Ferdinand Magellan vertrok in 1519 namelijk uit Sanlucar en leidde als Portugees in Spaanse dienst van hieruit de eerste de zeilreis rond de wereld. Tegenwoordig wordt de rivier op een andere, in Spanje best beroemde, manier overgestoken. De Pinksterbedevaart naar El Rocio in het aan de overkant van de rivier gelegen Nationaal Park Doñana start namelijk hier. Maar daarover later meer.
Sherry
Sanlucar staat in Spanje verder bekend als een van de drie plaatsen waar sherry wordt geproduceerd, want alleen wijn gerijpt in Jerez de la Frontera, El Puerto de Santa Maria of Sanlucar de Barrameda mag zich sherry noemen. Er bestaan meerdere soorten sherry, grofweg in twee soorten in te delen: de sherry’s die zijn gerijpt onder een gistschimmellaag – flor genaamd – en soorten die oxideren door de zuurstof waarmee de wijn in aanraking komt. Daartussenin bestaan nog allerlei varianten. De sherryvariant uit Sanlucar is de lichtste van de zogenaamde fino sherry’s (pure flor sherry’s) en heet Manzanilla. Door haar bijzondere ligging aan het water en de Atlantische wind in combinatie met de vruchtbare, kalkhoudende grond, beschikt Sanlúcar de Barrameda over uitstekende voorwaarden voor een al eeuwenoude productie van dit drankje. En dat wordt ieder jaar groots gevierd.
Flamenco
Vanaf de boulevard langs het strand start de kermisachtige opstelling met een gigantische feestelijk gekleurde feestpoort, waarvoor een metershoge flamenco gitaar staat opgesteld. Aan beide zijden van de zanderige weg staan vrolijk ingerichte tenten, sommigen als huiskamer versierd met plantjes in bakjes aan de muur – anderen lijken op een kroeg of zelfs een disco, met een heuse dansvloer en uit een aantal tenten klinkt ook nog live muziek.
Verwacht hier geen hoempapa zoals op het Oktoberfest in München, hier hoor je ritmische klanken van de flamenco overal om je heen. Veel dames en soms zelfs kleine meisjes, lopen in flamencojurken met wervelende rokken in allerhande kleuren rond. Een fantastisch gezicht. In de tenten wordt gepraat, gegeten en gedronken en muziek gemaakt waarop vaak wordt gedanst door zowel jong als oud en zowel mannen als vrouwen. En iedereen klapt in zijn handen in een ritme waarmee wij Hollanders over het algemeen grote problemen hebben. Maar dat mag de pret niet drukken.
Tapas
Op het plein in het centrum (Plaza del Cabildo) spuit het water uit de fontein. Het hele plein is bijna één groot terras en werkelijk elke tafel en elk stoeltje is bezet. Wij nemen plaats voor Nr 5 Cabildo, bestellen overheerlijke tapas en de eigenaresse vertelt dat haar vader iets verderop de beroemde Manzanilla van Sanlucar maakt. Helaas hebben we hem niet meer kunnen proeven.
Diner en Doñana
’s Avonds als het donker wordt ziet alles er verlicht nog mooier uit, maar het er is zo druk dat we besluiten aan het strand te eten, een paar meter lopen vanaf ons heerlijke hotel (Macia Donana, Calle Orfeón Sta. Cecilia). Vanaf het terras van Avante Claro (Bajo de Guia) kijk je al smikkelend van Coquinas uit over de rivier tussen Sanlucar en het Nationaal Park Doñana en de prachtige groene overkant van het water. En we horen alleen Spaans om ons heen, geen toerist te bekennen hier begin juni. Best apart gezien hetgeen we de volgende ochtend meemaken voorafgaand aan ons vertrek.
Verrassing
De wegen zijn afgezet met hekken en er loopt veel politie in allerlei kleuren uniformen als we ’s ochtends voor vertrek nog even een nieuwsgierig kijkje nemen bij het strand om de hoek. We horen fluiten, trommels en getingel van belletjes.
Optocht
In een grote stoet trekken verschillende zogenaamde broederschappen voorbij richting de veerboot naar de overkant, met paarden, paard en wagens en traktoren die wagens voorttrekken. De mannen dragen hoeden en de vrouwen kleurrijke jurken, waaronder vaak stevige laarzen prijken, want de weg richting El Rocío in Nationaal Park Doñana wordt grotendeels te voet afgelegd. Iedere soort van praalwagen wordt in het plaatselijke kerkje gezegend lijkt het en er worden ook bedevaartsliederen (rocieras) gezongen. Een machtig mooi gezicht is het als al die paarden, wagens, praalwagens en bedevaartgangers de ferry oplopen, uitgebreid afscheid nemend van de mensen die om wat voor een reden dan ook achterblijven.
Romería del Rocío
De Romería del Rocío trekt door duinen, bossen en velden. ’s Nachts danst men de flamenco onder het genot van een Manzanilla en slapen gebeurt in de buitenlucht. Op eerste Pinksterdag arriveren vanaf verschillende vertrekplaatsen – als bijvoorbeeld Sevilla en Cadiz – de bedevaartgangers in El Rocio, een normaliter zeer rustig, zanderig stadje, want asfalt vind je er niet. Je voelt je hier dus ook echt in het Wilde Westen.
In de Pinksternacht draagt men de Maagd van Rocío (bijgenaamd La Paloma Blanca, ofwel de Witte Duif) naar buiten en urenlang door de stoffige straten van het dorp. Hierbij schijnen de emoties behoorlijk te kunnen oplopen, want werkelijk iedereen wil haar aanraken of zelfs dragen.
Pinksteren
Als je El Rocío de rest van het jaar bezoekt zul je je moeilijk kunnen voorstellen wat zich hier met Pinksteren allemaal afspeelt. De prachtige hagelwitte Ermita Rocío kerk, einddoel van de pelgrimage, ligt er zeer vredig bij. We branden er een kaarsje en lopen daarna richting de flamingo’s, die zich rondom het plaatsje ophouden in de moerasdelta van Nationaal Park Doñana, een van de mooiste nationale parken van Spanje.
Helaas is de keerzijde van dit evenement de wissel die het trekt op de verschillende ecosystemen van dit prachtige park. Daarom mochten wij het park die dag ook niet meer betreden. Desondanks is het een indrukwekkende gebeurtenis, die we niet graag hadden willen missen tijdens ons verblijf in Sanlucar de Barrameda.
NB: wil je hierna rustig op een strand bijkomen dan heb je grote kans het bijna voor je alleen te hebben. En in Beachbar La Orilla is het trouwens ook goed uit te houden.
25 juni 2019