Op iets meer dan een uur rijden vanaf Arnhem/Nijmegen kun je hiken in de heuvels rondom de Baldeneysee (Baldeneymeer). Dit is het grootste van de zes stuwmeren in de rivier de Ruhr, een zijrivier van de Rijn in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen. Hij ontspringt in het Sauerland, in de buurt van het bekende wintersportplaatsje Winterberg. En mondt uit in de Rijn bij Duisburg.
Het meer ligt ten zuiden van Essen in het Ruhrgebied, dat tegenwoordig een toeristische trekpleister is, nu de meest vervuilende industrie daar is vertrokken. Ik dacht altijd dat het daar vies, vlak en lelijk was, maar de Baldeneyer Berg aan de noordoever is bijvoorbeeld 165 meter hoog, vergelijkbaar met onze Sint Pietersberg in Limburg. Over ondere andere deze berg strekt zich de Baldeneysteig uit: een rondwandeling door de heuvels om het meer van ruim 26 kilometer.
Routeteken Baldeneysteig
Maar er is nog meer te zien in deze regio, daarom besluiten wij niet de hele ronde te doen. Ook omdat je uiteindelijk zo’n 600 hoogtemeters overbrugt: het pad stijgt en daalt steeds. Dat neemt teveel tijd in beslag. We aarzelen of we de zuidelijke of de noordelijke oever moeten pakken. En rijden voor een betere indruk naar de zuidoever. Parkeren doen we bij Haus Scheppen, een voormalig pand dat ooit toebehoorde aan de abdij van Werden, het lieflijke plaatsje dat we passeren en waar we koffie drinken buiten in de zon (!)
Werden 
Hardenberger Ufer 
Haus Scheppen
De terrasjes bij Haus Scheppen zijn gevuld met bikers: mannen met baarden en zwarte leren jassen lopen af en aan naar hun giganten op banden. Het is meteen gezellig. Het lijkt wel voorjaarsvakantie, nu ook de zon zich van haar uitbundige kant laat zien. Canadese ganzen, zwanen, meeuwen: het meer ziet hier letterlijk zwart van de vogels. We lopen een eindje langs de Hardenberger Ufer, die een populaire fotospot blijkt te zijn. Aan de overkant van het meer zien we beboste heuvels in allerlei kleuren. Het is begin november, dus de herfst heeft zijn intrede gedaan. We kiezen ervoor om naar de overkant te gaan, op zoek naar het gevoel van krakende bladeren onder je wandelschoenen.
Vanaf de tribune van het zogenaamde Regattahuis met Regattabaan nemen we een kijkje bij het meer. Hier vinden jaarlijks tal van top watersport evenementen en zeilregatta’s van internationaal belang plaats. Maar wij willen lopen en schieten een mevrouw aan waar we de start van de Steig kunnen vinden. Die blijkt niet hier en dus rijden we een stukje verder.
De route
Seaside Beach Baldeney oogt verlaten. Al staan de strandstoelen nog allemaal in het zand. Bij de Imbiss (snackkar) blijkt een pad omhoog te gaan waar we de route kunnen oppakken. Het is een stevige start: we lopen al snel te hijgen. Daarna strekt het ene na het andere vergezicht zich voor ons uit: met recht adembenemend mooi. De zon schittert op het meer en de witte driehoeken van de zeilboten beneden. De herfstkleuren om ons heen glanzen mee en het pad slingert maar voort.
Zeche Carl Funke 1 
We dwalen wat rond bij een middeleeuwse ruïne van een ridderburcht (Isenburg) en besluiten na zo’n tien kilometer de afdaling te pakken, op weg naar een voormalige mijnschacht of liever gezegd schachtkop, die we eerder vanaf de zuidoever hebben zien staan. Het gaat langs een botenstalling, een haventje en een restaurantje en dan zien we de reus staan: Zeche Carl Funke 1. Hij werd in 1973 gesloten. Wat zullen deze kompels hard hebben moeten werken. Gelukkig valt hier tegenwoordig genoeg aan het toerisme te verdienen als we het zo inschatten. Campings, restaurantjes, bankjes, fietspaden, er is hier alles aan gedaan om het de bezoeker zo aangenaam mogelijk te maken. En gelukkig is het niet overlopen. Langs het water wandelen we de resterende drie kilometer terug naar ons startpunt. Genietend van het geluid van kabbelend water, zich langzaam voortbewegende zeilbootjes, de zon en het uitzicht over het meer.
Seaside Beach is helaas gesloten maar ernaast zit een Biergarten aan het meer. Het is drie uur ’s middags en de meeste terrasbezoekers bestellen Kaffee mit Kuchen. Wij niet: na 13 kilometer in de zon over de heuvels gaat zo’n halve liter Weizen er met gemak in.
Meer info:
Kettwig 
- Essen heeft veel leuke wijken, die eigenlijk dorpjes op zich zijn. Wij bezochten Werden en Kettwig, ten zuiden van het centrum.
- In het centrum van Essen bevindt zich op dit moment een kerstmarkt. Bij ons bezoek waren ze druk met de voorbereidingen en hing er al de nodige (kerst)verlichting.
- Ten noorden van het centrum bevindt zich een UNESCO Werelderfgoed: Zeche Zollverein. Hier vind je monumentale gebouwen en een museum op het terrein van een voormalige cokes- en kolenmijn uit 1849. Er is ook een buitenzwembad. Jammer genoeg is het november. Maar niet getreurd: vanaf 4 december t/m 9 januari 2022 kun je er schaatsen en vanaf 11 december t/m 8 januari 2022 is er ook nog een ijsdisco.
- Villa Hügel, gelegen aan de noordoever en als zetel rond 1870 voor de industriële familie Krupp gebouwd, hebben we à la lettre links moeten laten liggen. Zij strekt zich uit over een heuvel, uitziend over het Ruhrdal, wordt omringd door een prachtig park en heeft een bewogen geschiedenis. Ook kun je het museum bezoeken.
- Een nacht slapen deden we in hotel Rheinischer Hof. Een echt leuk betaalbaar stadshotel met wat krappe kamers maar wel gerieflijke bedden, erg gastvrij personeel en een werkelijk waanzinnig ontbijt. Je kunt er zelfs nog een eenvoudig lunchpakketje meenemen. Vrijwel om de hoek vind je de Rüttenscheider Strasse, met mooie winkels, goede restaurants en een Hausbrauerei (Bierbrouwerij) waar je een Duitse hap eten kunt wegspoelen met aan huis gebrouwen bier.
- Wij aten bij L’Osteria op nummer 187. De pizza’s zijn hier fenomenaal, zo proeven ze niet vaak buiten Italië.
Kerstverlichting centrum Essen 
20 november 2021.