‘Mag ik dit op jullie koffers leggen?’ vraagt de vriendelijk glimlachende vrouw ons in het vliegtuig op weg naar Marseille. ‘Maar natuurlijk’ antwoorden wij: ‘ga je gang’.
Het betreft een platte groene plastic tas. We zijn best een beetje benieuwd wat erin zit. Al snel komen we aan de praat. Emmy Arts woont al 15 jaar in Marseille en haar liefde voor de taal bracht deze van oorsprong Sittardse naar deze stad. Ze kan ons dus een hoop tips geven voor de komende drie dagen. Eén daarvan betreft de oude haven. Hier zitten twee van haar favoriete restaurants.
Maar ook vertelt ze ons dat als we naar de eilandjes hier voor de kust willen we dat niet in mei moeten doen. Alle meeuwen hier leggen dan een ei. Ze vallen dan iedereen die het eiland betreedt zo’n beetje aan. Dan doen zich hier dus ‘The Birds’-achtige taferelen à la Hitchcock voor. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk: we krijgen er steeds meer zin in.
Transfer
Als we na de gerieflijke busrit van een half uurtje (van de luchthaven tot aan station St. Charles) na twee haltes met de metro uitstappen bij Notre Dame du Mont schittert de zon ons tegemoet. En het is pas 10 april! Het is gezellig druk op de vlooienmarkt hier.
Lunch
We starten de middag dan ook maar meteen met een spaghetti zeevruchten en een pichet rosé op het terras van Coté Cours aan Cours Julien. Hier zijn allerhande restaurantjes, vooral in de straat erachter gelegen. Met keukens variërend van Oekraïens tot Senegalees. Onze vestjes gaan snel uit met deze warmte. We nemen dan ook moeizaam afscheid van dit terras en zijn hartelijke Tunesische eigenaar.
Hotel
De receptionist van Hotel Premiere Classe (13 Rue Lafon) kent een paar woorden Nederlands. Het zit midden in het centrum, om de hoek van Rue de Rome, een winkelstraat zonder alle bekende namen. Deze straat leidt op nog geen tien minuten lopen naar Place Castellane, waarvandaan de bussen vertrekken naar de Calanques. Voor ons dus een perfecte plek.
Calanques
Uiteraard zijn we nieuwsgierig naar de stad Marseille, maar meer nog naar de Calanques. Want we willen wandelen in deze bergachtige of liever gezegd soort van fjordachtige omgeving – met steile hellingen van kalksteenrotsen- strak aan de blauwe mediterranee ten zuiden van Marseille.
Stad
Vanaf morgen wandelen we weer hier in Frankrijk, dus vandaag verkennen we eerst de stad.
Selfies maken we bij de reflecterende waterval fonteinen van de Préfecture. De klim naar Notre Dame de la Garde bovenop de heuvel loont de moeite. Wat een uitzicht en wat een licht in deze neo-byzantijnse basiliek. Het gouden Maria-met-Jezus beeld bovenop de 60 meter hoge klokkentoren domineert de stad. Waar je ook bent, overal zie je hem.
De afdaling vanaf de heuvel brengt je tot aan Abbaye Saint-Victor. Hier heb je wederom een mooi uitzicht, ditmaal over de haven en het fort Saint-Jean. De kades van Le Vieux-Port blijken gezellig druk en bezaaid met terrasjes.
Le Panier
Aan de andere kant van de haven slenteren we door Le Panier: een oude wijk die op dit moment flink wordt opgeknapt. De zetel van het aartsbisdom Marseille (Cathédrale de la major de Marseille) staat ook in de steigers.
Naast de leuke galerietjes, winkeltjes en (jawel ook weer!) vele terrasjes en pleintjes met voetballende kinderen kun je hier ook La Vieille Charité een bezoek brengen. Dit voormalige ziekenhuis voor de armen herbergt tegenwoordig musea, tijdelijke exposities en zelfs een cinema. Alleen het pand is al prachtig om te zien.
Wandeling dag 1: Luminy – Morgiou – Callelongue
Na het ontbijt met pain de campagne, cake, yoghurt, café (au lait) en jus d’orange brengt buslijn 21 ons vanaf Place Castellane in ongeveer twintig minuten naar Luminy. Vanaf de universiteit kun je prachtig wandelen door het bos naar de kust, langs de Calanques. Neem een goede kaart mee, want er staat onderweg nauwelijks iets aangegeven. Dus je kunt snel verdwalen.
Geniet van de waanzinnige uitzichten over Calanque Morgiou, Sormiou en vele andere tot aan Callelongue. Je loopt over smalle paadjes met fikse stijgingen en dalingen. Vooral het laatste stuk is pittig. Hier klauter je over rotsen en ‘hangt’ zo’n 200 meter boven zee, dus trek echt goede schoenen aan. Onderschat het niet! Je loopt ook over kalkstenen paden met losse ronde steentjes en kunt dus zo maar uitglijden.
Terug naar hotel
Vanaf Callelongue gaat er een bus terug naar Marseille. Dat kan niet missen, want het is een klein gehucht en er staat één bushokje. Neem daar dus lekker plaats op het bankje met je vermoeide benen.
Wij zijn in totaal acht uur op pad geweest en hebben onderweg geluncht bij Chez Ze, 402 Chemin de Morgiou. Vanaf dit restaurant is het ongeveer vier uur lopen naar Callelongue. Google maps geeft slechts twee uur aan en acht kilometer. Wij liepen het weliswaar met al 12,5 kilometer achter de kiezen, maar dan heb je ongeveer een indruk.
Mocht je willen gaan dan raad ik je aan het zo te plannen dat je lekker aan zee luncht. Wel zo leuk! Even goed zoeken van tevoren, want er zijn er maar een paar gelegenheden onderweg. Het is per slot van rekening een vrijwel onbedorven natuurpark.
Wandeling dag 2: Col de la Gineste – Calanque d’en Veau – Cassis
Bus M8 richting Cassis gaat bar weinig op een dag, dus probeer het schema te achterhalen. Op deze dag willen we maar kort wandelen na de bijna 25 kilometer van de dag ervoor in onze benen. Uiteindelijk hebben we er toch nog 15 gelopen.
De start van de route is bij Col de la Gineste. Vraag de buschauffeur of hij je op dit punt wil afzetten. Het is ook weer klauteren op deze route, zeker rondom Calanque d’en Veau. Hier daal je af in een echte kloof met steile rotswanden rondom, waaraan bergbeklimmers vastgeplakt hangen. Je waant je soms in een westernfilm en verwacht bijna indianen, die je in een hinderlaag opwachten op de toppen boven.
Je kunt lekker uitrusten en wat eten (neem dat zo nodig mee afhankelijk van het tijdstip waarop je je wandeling start) op het witte stenen strand aan turquoise blauw water van Calanques d’en Veau. Eventueel kun je er ook nog een duik nemen, maar nu in april is het water er best koud!
Hierna is het weer een flinke klim omhoog en uiteraard wacht de daling erna tot aan het idyllische Calanque de Port-Pin, waar wij wilde zwijnen tegenkomen die bijna uit onze hand eten. Daarna klim je tot aan een waanzinnig uitzicht over Cap Cable en volg je Calanque de Port Miou tot aan het haventje.
Eindpunt en terug naar hotel
Van daaruit gaat het richting Cassis, het eindpunt van deze route. Een mondain dorpje met haventje, gekleurde huisjes, hotels en (dure) winkeltjes. Het biertje hier op een terras in de zon aan de haven smaakt ons extra lekker na alle inspanningen. Reken trouwens op zo’n vier uur lopen in totaal.
In de bus M8 (halte bovenaan de winkelstraat) terug naar Marseille is het vreselijk druk, iedereen dringt zich naar binnen. Maar deze week is het dan ook vakantie in Frankrijk.
Stad – eten en drinken
Het restaurantje aan Cours Julien bevalt ons zo goed dat we hier – geheel en al tegen ons gebruik in – steeds weer gaan eten. Het is betaalbaar en smakelijk en bovendien mogen we de gastheer erg graag. De bouillabaise, stammend uit Marseille, laten we graag aan ons voorbijgaan. Deze vissoep kost hier rond de 40 euro per persoon….
Aan de overkant van het plein bezoeken we steeds een leuk barretje: ID Fixe (76 Cours Julien) waar een Ricard maar 2 euro kost. Per slot van rekening zijn we in de stad van Ricard en de pastis. Je kunt hier dan ook ‘La maison du pastis’ bezoeken, weliswaar gerund door een Belg.
Marché du Capucins
Ga voor een andersoortige ervaring naar Marché du Capucins (groente- en fruitmarkt) en de wijk eromheen bij metrostation Noailles. Alle smaken en geuren uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten komen hier voorbij. Je kunt er dus lekker – en goedkoop – lunchen. Voor nog geen 3 euro heb je er allerlei soorten heerlijkheden en voor het drinken betaal je er ook weinig. De markt is er iedere dag behalve op zondag.
Savon de Marseille
Mocht je nog zeep willen kopen: voor de beroemde ‘Savon de Marseille’ ben je hier ook aan het goede adres. Maar als je liever een markt bezoekt, waar je voor zachte prijsjes bijvoorbeeld kleding kunt scoren, ga dan naar de markt op het Prado. Die kun je eventueel voorafgaand aan je vertrek met de bus vanaf Place Castellane bekijken, want hij is hier iedere ochtend van de week aan de Avenue du Prado.
Op de terugweg moet ik weer aan Emmy denken. In de groene plastic tas zaten elpees die Emmy als dank had gekregen van een rockband, die ze naar Nederland haalde om op te treden in Sittard. Wij hebben nu een witte plastic tas bovenop onze koffers liggen, want onze vrienden hebben een prachtige poster van Ricard gekocht.
NB: mocht je geïnteresseerd zijn in de rockbands waarvan Emmy fan is klik dan hier voor Bed Bunker en klik hier voor Head On (hoofdact).
14 April 2016