Lekker naar Lecce

Al jaren wil ik naar Lecce, gelegen in de ‘hak van de laars’ van Italië en hoofdstad van de gelijknamige provincie in de regio Puglia ofwel Apulië. Barokstad Lecce ligt in het binnenland maar zowel ten oosten als ten westen van de stad is de zee niet ver weg. Naar de Adriatische zee is het zo’n 20 minuten rijden en de Ionische zee ligt op nog geen 40 minuten rijden naar het westen. De stad is dus een leuke uitvalsbasis voor een paar afwisselende dagen in Zuid-Italië. In vier dagen verkennen we deze streek, Salento of Costa Salentina geheten.

Brindisi

‘Waar je lekker kunt eten aan zee in Brindisi?’ herhaalt de man achter de balie van de autoverhuur mijn vraag nog eens. Bij ‘La Nassa’ natuurlijk! En bij veel restaurantjes in de plaatsjes ten noorden van Brindisi in de buurt van Monopoli’. We besluiten het maar op Brindisi te houden, want zo ver noordelijk gaan we vandaag niet. Lecce, onze eindbestemming, ligt bovendien ten zuiden van Brindisi.

De witte boulevard van Brindisi glinstert ons tegemoet met die zon vandaag. We schuiven dus vrolijk aan op het – nog rustige – terras van La Nassa. Binnen een kwartier zit het hele terras vol met Italianen. Begrijpelijk, want wat kun je hier smullen zeg! Alleen dit is al bijna een reden om voor een paar dagen naar Brindisi in Italië te vliegen (La Nassa, Largo Sciabiche 16).

Ostuni

Ostuni ‘La Citta Bianca’ is de reden waarom we ons vandaag ook een stukje noordwaarts van Brindisi begeven. Wat een plaatje, dit tegen de heuvel aangebouwde witte stadje. We dwalen hier wat rond langs witgekalkte huizen in straatjes achteraf en eten ons eerste Italiaanse ijsje op het pleintje voor de kathedraal, die net leegloopt na een dienst. De ‘polizia’ komt aanrijden en parkeert haar blauwe auto bijna midden op het plein. Hoe Italiaans wil je het hebben…  We bekijken een paar kleine souvenirwinkeltjes, maar verder is het vrij rustig in het stadje. Dat zal in het hoogseizoen wel anders zijn vrezen we, maar gelukkig zijn wij er begin april. Alle stoelen van de prachtige terrasvormige Borgo Antico Bistrot zijn wel bezet maar dat mag de pret niet drukken!

Lecce

Lecce kleurt oranje als we aan het eind van de middag arriveren. Vooral in donker ziet de stad er geweldig uit. Alle gebouwen zijn dan mooi aangelicht. Ondanks dat het ’s avonds behoorlijk afkoelt zijn veel terrassen open en vaak voorzien van heaters. Bij ons eerste aperitief maken we kennis met ‘taralli’. Een soort van ringvormige zoutjes van bloem en olijfolie (vermoed ik). Soms worden ze geserveerd in een apart bakje en soms liggen ze gewoon in het broodmandje. We vinden ze allemaal lekker.

Riserva Naturale Le Cesine

Wat een rust in dit park: het best bewaarde wetland van Zuid-Italië. Onze ingehuurde gids vertelt over de begroeiing en het ontstaan van dit park. Best interessant, maar de rondleiding duurt ons wat lang, ook omdat hij in het Italiaans is. Op het eind kun je een uitkijktoren beklimmen en heb je uitzicht over de baai en de zee. Grote verrassing hier waren de zgn. ‘pagliari’. Deze ronde afgeplatte stenen huisjes liggen her en der verspreid over het landschap. Hierover doen verschillende verhalen de ronde. Zo zouden het herdershutjes zijn, maar ook wordt verteld dat hierop vroeger soldaten de wacht hielden… Hoe dan ook: ze maken het landschap erg spannend om te zien!

San Foca

Onderweg naar nog mooiere rotskusten lunchen we bij een onooglijk maar supergezellig tentje langs de weg aan zee. Maar goed dat we direct zijn gaan zitten want in no time loopt het vol met Italiaanse families die hier voornamelijk goed gevulde schalen met ‘ricci di mare’ (zee-egels) bestellen. Ter plaatse worden ze schoongemaakt: verser kun je je vis niet eten. Mocht je in de buurt zijn: Capitan Morgan, Via Lungomare Matteotti. En zorg dat je op tijd bent!

Roca Vecchia

Deze archeologische site is bijzonder fraai (er zijn o.a. veel Myceense potten gevonden, de enige ooit gevonden ten westen van thuisland Griekenland). Je hebt op deze plek zelfs zicht op de turquoise blauwe zee vanuit sommige gaten in de grond. Klim er dus gewoon in!

Iets verderop vind je de Grotta della Poesia, de grot van de poëzie dus. Een natuurlijk ontstane grot die onvoorstelbaar mooi is om te zien. Bekijk de onderste foto maar. Loop ook hier naar beneden voor een ander zicht op het geheel.

Torre Sant’Andrea

Vijf kilometer verderop bevindt zich een natuurlijke rotsbrug tussen ander uitgesleten gesteente. Het lijken stapels van rotsen. Beneden zit een echtpaar te vissen: wat een genot moet het zijn om hier je avondeten bij elkaar te kunnen scharrelen. Het baaitje is verder kneuterig maar wel gezellig, met een hotel en een beachbar met uitzicht op zee. We kunnen ons niet voorstellen hoe het hier zomers zal zijn, want echt veel ruimte is er niet.

Otranto

Op 20 minuten rijden van Torre Sant’Andrea ligt het lieflijke havenstadje Otranto. Hier lopen Italiaanse families aan het eind van de middag hun rondje. Wij komen dan terug van een prachtige wandeling, een rondje Otranto. Je loopt hier langs de ruige kust, een stukje het binnenland in, door bos en bloeiende bloemen omringd met cactussen. Er groeien zelfs wilde cyclamen, die er zo heel wat leuker uitzien dan in een Nederlandse huiskamer op de vensterbank. Uiteindelijk kom je bij de zgn. ‘Cava di Bauxite’, een indrukwekkend lager gelegen blauw meertje te midden van rode aarde. Wat een bizar gezicht, buitenaards bijna.

Copertino

Er zou een magnifiek kasteel moeten zijn in Copertino. Dat klopt inderdaad, alleen is de expositie binnen nog lang niet klaar. Het kasteel met haar dikke muren en immense gangen is indrukwekkend, helaas zijn alle gangen nog leeg. We staan dus snel weer buiten, wat geen straf is, want dan kunnen we aan een heerlijk schuimende bak cappuccino.

Nardo

In Nardo – ruim tien kilometer verderop – is niet één gebouw niet voorzien van barokke versierselen: het stadje ademt gewoonweg Barok.

Gallipoli

In deze stad ten westen van Lecce lunchen we weer op een terras, uitkijkend over de haven en de zee. De huisjes hier hebben allerhande kleuren en om de twee huizen staat een kerk. De verse vis die in de haven wordt verkocht gaat linea recta naar eethuisjes en restaurants. Een walhalla voor mij als visliefhebber. Op de rotsen beneden struinen tientallen – zwarte – katten rond, op zoek naar voedsel. Ik zie buurtbewoners eten over de muur gooien naar de dieren. Vreemd maar grappig.

Lecce

Onze laatste avond drinken we een overheerlijke Negroamaro uit de streek en knabbelen we een laatste keer taralli, voorafgaand aan onze pizza’s.

Tips:
We vlogen op Brindisi vanaf Eindhoven;
We verbleven in Bed & breakfast ‘Cuore Barocco’. Midden in het centrum van Lecce en toch heerlijk rustig. Ruime schone kamer en badkamer en een heerlijk bed. Een vriendelijke eigenaar, die de laatste dag pas arriveerde en ons uitzwaaide bij vertrek. Voor het ontbijt kregen we tickets voor cappuccino en een croissant bij het gezellige Café Alvino, vrijwel om de hoek van onze B&B bij het Amfitheater;
Riserva Naturale Le Cesine mag je alleen betreden onder begeleiding van een gids;
Het allerlekkerste pistache-ijs dat ik ooit gegeten heb was bij Gelateria Tentazioni, Piazza Sant’Oronzo, 48, Lecce. Ze hebben hem in maar liefst drie varianten.

April 2019