Met onze voetjes in het rulle zand. We lopen alleen maar in sarong en op blote voeten. Al dagen. De golven zijn hoog. Wij hebben de baai bijna voor ons alleen. Dit eiland doet zijn naam in dit opzicht dan ook geen eer aan: Lombok betekent immers peper. We liggen in kussens, hangen in de hangmat op de veranda voor ons rietgedekte bamboe huisje en nemen af en toe een duik in het kleine, maar o zo gerieflijke oosters aangeklede zwembad.
Lombok is niet zo’n bekende bestemming als bijvoorbeeld buureiland Bali. Wij zijn hier uiteindelijk terechtgekomen in de baai van Batu Bolong, na een korte vlucht vanaf Jakarta.
De baai van Batu Bolong ligt naast die van het meer bekende Senggigi, de bekendste badplaats van Lombok, gelegen aan de westkust. Senggigi blijkt, net als de rest van Lombok, rustig. Het lijkt eveneens getroffen door de afname van het toerisme, net als Bali, na de bommen in oktober 2002 en 2005. De eerste veroorzaakte 202 doden, voornamelijk Australiërs, die dit land vaak en graag bezoeken. Toen het toerisme net weer op gang dreigde te komen vond bomaanslag nummer twee plaats, waarbij tientallen doden vielen. Tot op heden heeft men deze klap aan het toerisme nog niet te boven kunnen komen.
In Senggigi staan dan ook een aantal winkels, net als duikzaken, restaurantjes en zelfs een paar prachtige huisjes op het strand, gewoon leeg. Voordeel daarvan is wel dat het niet wordt overlopen en je overal onderdak vindt. Dat is hier dan ook ruimschoots voorhanden. De accommodaties variëren van zeer basic tot zeer luxe (met privé-zwembad) en dat alles voor een zeer betaalbare prijs.
De baai van Batu Bolong is eigenlijk al prachtig genoeg om een hele tijd te kunnen verpozen en relaxen. Er zijn slechts drie – heel kleine – restaurantjes en naast de onze, is er nog een kleinschalige accommodatie.
Aan het eind van de baai bevindt zich – bovenop de rotsen – de idyllische Hindu-tempel van Batu Bolong. Erg apart, omdat Lombok grotendeels islamitisch is. Men noemt dit eiland dan ook wel het eiland van de 1000 moskeeën. Iedere dag wordt in de tempel van Batu Balong geofferd door vrouwen en mannen in prachtige kleurige kledij. De offerandes die zij meebrengen en aansteken (met wierookstokjes in allerlei geuren) bestaan uit kunstig in elkaar gevouwen bananenblad of palmblad, waarin bloemblaadjes, gekleurde rijst en/of kleine koekjes zijn gedrapeerd.
In de restaurantjes van de baai kun je genieten van allerlei –dagelijks verse- heerlijkheden als vissaté en vissen van de barbecue. Nooit eerder proefde ik hoe verse vis werkelijk kan smaken. Hier heb ik ook de grootste garnalen, die ik ooit in mijn leven heb gezien, van de grill gegeten. Je kunt er echter ook “gewoon” een bord nasi met kroepoek en saté eten.
Eigenlijk hoef je hier dus niet weg. Maar mocht je je gaan vervelen, dan biedt Lombok verder de op twee na hoogste vulkaan van Indonesië, de Gunung Rinjani (3726 m), omringd door een heuse jungle. Wij verbleven hier in een huis op de helling en mochten bij zonsondergang de nieuwsgierige aapjes aanschouwen. Het huis bood uitzicht op een waterval, de Sendang Gile, maar liefst 80 m hoog. Van hieruit maakten wij ook een prachtige wandeling door de rijstvelden en de traditionele zogenaamde Sasak-dorpen, waar het leven al honderden jaren hetzelfde lijkt. Alhoewel: bij één van de hutjes troffen wij een satellietschotel aan…
Rondom het eiland liggen nog prachtige bounty-eilandjes, de zogenaamde Gili’s, waarvan wij er twee bezochten.
Als ’s ochtends de zon opkomt op Gili Nangu spring je helemaal alleen in het helder azuurblauwe zoute water, want zoet water is er nauwelijks. Gewapend met snorkel en vinnen zwem je langs het rif dat echt “vlak voor de deur” ligt. Hier zwemmen honderden verschillende vissen in alle kleuren en maten.
Gili Meno is iets groter, maar daarmee niet minder aantrekkelijk. Ook hier tref je witte stranden, rieten hutjes en een heel relaxte sfeer. Vlakbij het strand zag ik hier trouwens nog een zeeslang en enkele zeeschildpadden. Op Gili Meno is het helaas wel wat drukker dan op Gili Nangu.
Overal op Lombok voel je het tempo doeloe. Afscheid nemen doet dan ook zeer. De tranen in onze ogen komen dan ook niet alleen door de grote hoeveelheden lombok in het overheerlijke eten.
7 maart 2010