Turf heet het restaurant. Geen echte Spaanse naam zult u zeggen. Het bevreemdde mij ook. Maar de tapas zijn er echt verschrikkelijk lekker. Net als bij het restaurant een eindje verderop in de Calle del Prado, waarvan ik de naam helaas vergeten ben. Deze straat leid je vanaf het gezellige Plaza Santa Ana rechtstreeks naar het prachtige Prado. Onderweg kun je dus lekker rustig en goedkoop eten. Daar moet je dan wel minimaal twee dagen voor naar Madrid, maar dat is geen straf, toch?
Madrid is gemakkelijk te bereizen, de metro voert je rechtstreeks vanaf het vliegveld het centrum in. En we hebben in drie dagen tijd nooit langer dan één minuut op de metro hoeven wachten. Eten en drinken is een feest, zoals te verwachten valt in Spanje, alleen al doordat er hier veel minder toeristen rondlopen dan in bijvoorbeeld een stad als Barcelona. Of de toeristen die er zijn, zijn gewoon rustiger, dat kan natuurlijk ook. Er zijn in Madrid dan ook nauwelijks toeristenmenu’s te vinden, of het moet op de Plaza Mayor zijn, de grootste trekpleister van deze stad.
De stad is goed te belopen, het centrum is klein en vooral zeer relaxed. Je vindt er dan ook weinig hectische toestanden, tenzij je tijdens lunchtijd een – uiteraard bij Spanjaarden – populair lunchrestaurantje zoekt. Maar ook dat is weer een reden om rustig plaats te nemen aan de bar en onder het genot van een rosado je tafeltje af te wachten. De beloning is er daarna: een overheerlijke lunch bestaande uit een aspergesalade vooraf en een vislasagne als hoofdgerecht.
Bij Turf waren we onder de indruk van de zgn. Jamon Iberico (Iberische ham). Deze naam mag alleen worden gegeven aan hammen, afkomstig van het Iberische varken. Pata negra is de populaire naam voor het Iberische varken, die verwijst naar de zwarte hoef van het dier. Dit speciale ras is het laatste Europese varken dat wild rondloopt onder de eikenbomen in de Spaanse bergen van Andalusië en Extremadura. Het klimaat in de Spaanse bergen hier is mild en daarmee dus ideaal voor de steeneik, waarvan de eikels het belangrijkste voedsel zijn voor de dieren. Die eikels bepalen dan ook mede de specifieke smaak van de Jamon Iberico. De wetenschap dat deze dieren een goed leven hebben gehad draagt daar ook nog eens aan bij.
Verder aten we hier boterzachte garnalen in een deeglaagje met dipsaus, een soort van kruidenkaas in een heel zacht deegjasje, een kaasje in gerookte zalm gerold op een stukje stokbrood en heerlijke stukjes gesneden droge kaas, fijngesneden worteltjes met een zachte schimmelkaasdip en lauwwarme tonijn (nee, niet de blauwe) op stokbrood. Vis moet zwemmen, dus de rosado werd ook rijkelijk geschonken. En dat alles voor een zacht prijsje.
U begrijpt: alleen al voor het eten kan ik u een weekendje Madrid enorm aanraden, zeker rondom Pasen!
Volkskrantreizen.nl, april 2009