Mmmm….. Monopoli (en andere puike tips voor Puglia)

Ruige rotspartijen, een extreem heldere turquoiseblauwe zee, zilte zandstrandjes en innemende witgekalkte dorpjes karakteriseren de regio Apulië (Puglia) in Zuid-Italië. Deze loopt vanaf de provincie Foggia (spoor van de laars van Italië) tot aan de provincie Lecce (hak van Italië). Havenplaats Bari is met bijna 330.000 inwoners de grootste stad in het gebied.

Halverwege tussen Bari en Brindisi ligt aan de Adriatische kust Monopoli, van oorsprong een vissersplaatsje.  In dit witte kuststadje – dat overdag verlaten lijkt en na zonsondergang tot leven komt – is nog geen sprake van buitenlands massatoerisme. Italianen vieren er wel graag vakantie en doen dat vooral in augustus. En zelfs dan wordt het niet overlopen. Wij zijn er de laatste week van augustus en gebruiken dit verborgen juweeltje ook om haar omgeving te verkennen.

Tip 1

De Basiliek van St. Nicolaas in Bari: wat is hij groot! Geheel opgetrokken uit witte stenen en omringd met een gigantisch zwart plein van kinderkopjes doortrokken met kruisende lijnen van witte grote tegels kijk je je ogen uit bij deze kerk. Onder in de crypte bevindt zich het graf van
Sint Nicolaas en buiten staat zijn standbeeld. In een zijbeuk van de kerk liggen stapels munten bij, jawel, restanten hout van de kist waarin zijn botten destijds naar hier zijn vervoerd.  

Tip 2

Sinds 1880 maken ze bij Gelateria Gentile in het hart van Bari de heerlijkste ijs recepten. De gekste smaaksensaties staan hier op het bord aan de muur. Ooit al eens rode moerbeien ijs geproefd? Je vindt deze ijssalon aan Piazza Federico II di Svevia 33. Aan de overkant kun je op de robuuste muren om kasteel Normanno-Svevo genieten van al dit lekkers. Alle pubers van Bari genieten dan waarschijnlijk met je mee.

Tip 3

De Strada delle Orecchiete in Bari Vecchia (oud Bari). Hier maken de dames op straat orecchiette (ofwel oortjes)pasta met de hand. Voor de verkoop leggen ze die te drogen op bladen van gaas – wat volgens mij niet altijd goed gaat, want daarboven hangt de buurvrouw haar was op…

Tip 4

Bruin bij of geniet in de schaduw onder een blauwe parasol van het uitzicht bij Lido Colonia. Het is een klein maar fijn strandje: de smalle baai wordt hier omsloten door witte kalk kliffen. Als je via een trapje naar zee loopt kijk je heerlijk uit over de golven, zo die er al zijn.  Datzelfde doe je ook vanuit het restaurantje hier: Il Re dello Spaghetto ofwel De koning van de spaghetti. Een tip voor de lunch, want het sluit om zes uur ’s middags. Vanuit de oude stad van Monopoli ben je er in tien autominuten.  

Tip 5

Natuurlijk is Alberobello, hoofdstad van de zogenaamde trulli, een tourist trap. Niet voor niets is het opgenomen op de UNESCO Werelderfgoedlijst. En zelfs in augustus kun je hier een straatje voor jezelf vinden. Wandel daarvoor af en toe links- en rechtsaf van de Via Monte Sabatino, San Marco of San Gabriele. Rijdt vooral een rondje om Alberobello heen waar je ook volop trulli tussen de olijfboomgaarden aantreft. Al dat schitterende wit op rode aarde tussen groene bomen: dan krijg je zo’n vermoeden waar de Italiaanse driekleur weleens vandaan zou kunnen komen!

Tip 6

Zwem tussen ruïnes van een oud fort bij Capitolo, zeven kilometer ten zuiden van Monopoli. Ook hier is het water weer zó helder dat het van Legambiente (Italiaanse vereniging voor Natuurbescherming) een prijs kreeg toegekend die alleen naar de mooiste stranden gaat. De kracht van de Adriatische zee heeft hier de muren van het fort doorboord en een soort van kleine kamertjes laten ontstaan met grillige wanden, intussen lijkend op de rotsen die deze plaats omringen. Waterschoentjes zijn hier handig. Mocht iemand trouwens de exacte herkomst van deze ruïnes weten, dan houd ik me van harte aanbevolen. 

Tip 7

De grote deur die in het luchtledige staat en toegang geeft tot de baai van Lido Cala Cerasa – iets voorbij Lido Colonia – geeft deze strandtent meteen sfeer. Onder het rieten dak van het restaurantje staan houten stoelen in alle kleuren aan lange tafels, waarop de zon lange strepen maakt omdat hij tussen de rietstengels door piept. Hierop worden tijdens lunchtijd aan de lopende band borden vol gefrituurde vis gepresenteerd. De ligbedjes zijn omringd door cactussen en bieden zicht op de baai met rotsachtige kliffen. Rotspunten onder water kleuren donkergrijze vlekken in de zee waarin je tot op de witte zandbodem kunt kijken. Om de hoek kun je in een heuse grot klimmen en door een gat in haar plafond kruip je naar buiten: Pirates of the Caribbean is er niks bij.

Tip 8

Brindisi is niet zo heel groot, maar beschikt wel over een lange en brede (voetgangers)boulevard voorzien van terrassen. Als ’s avonds de zon onder gaat wordt het pas druk. Hier vind je ook de zuil die het einde van de Romeinse Via Appia markeerde. Deze beroemde weg liep van Rome naar Brundisium (Brindisi dus). Parels als restaurant La Nassa, (Via Thaon De Revel Paolo 1) voor superverse vis op een terras en B&B Reina Margherita aan deze boulevard mogen hier niet onvermeld blijven. Vanuit de laatste heb je niet alleen uitzicht op de promenade en de zee maar ook op het monument voor zeelieden aan de overkant van de haven: een stenen schroef van een schip, maar liefst 54 meter hoog en gebouwd ter ere van de dominantie van Brindisi en de Adriatische zee tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Tip 9

En dan natuurlijk Monopoli zelf. Vooral in de oude stad is het ’s avonds levendig met al haar restaurantjes. Jammer dat het vroeg donker is, anders keek je uit over die heerlijke zee vanaf de haven en de oude muur. Al tekenen wit verlichte panden zich dan ook prachtig af tegen de zwarte lucht erachter. De begraafplaats is echt Italiaans: een doolhof van huizenhoge rijkelijk versierde familiegraven, doorkruist door laantjes met veel groen. Geen bekende toeristenplek maar wel een om stil van te worden.

Wij verbleven in B&B alla Panoramica, gelegen in een olijfboomgaard op de heuvels. Vanuit heuse trulli heb je inderdaad een panoramisch uitzicht over de vallei beneden, grenzend aan zee. Gastheer Paolo doet er alles aan om je hier, met een zwembadje voor de deur, thuis te laten voelen. Iets verderop in de heuvels ligt restaurant La Mia Terra, een oase van rust met een pizza buitenoven van steen op het terras, gebouwd rondom een trullo en grenzend aan een (verlichte) tuin met palmen, gras en een vijver.  Ze serveren er plaatselijke gerechten aan locals met een voortreffelijke bediening. ’s Avonds maken de lichtjesslingers tussen de panden de plek nog romantischer.

Tip 10

Tot slot tien kilometer naar het noorden: Polignano a Mare. Je kent het wellicht van haar restaurantgrot (Grotta Palazzese), die veelvuldig op Instagram wordt geplaatst en bezocht door beroemdheden. Het hotel dat er bovenop staat is erg lelijk. Uiteraard zijn we er niet in geweest, dat kan alleen als je een tafel reserveert (en een kinderlunch kost al 100 euro). Het toeristenplein (Piazza Vittorio Emmanuele II) in de oude stad is meer overlopen dan Vecchia Monopoli, maar daarom niet minder aantrekkelijk.  Sla de restaurantjes hier over. Loop liever naar de brug op Piazza Giuseppe Verdi met uitzicht over de zee-inham en haar strak op de steile rotsen gebouwde huisjes. Struin door de straatjes in het historische centrum en keer daarna lekker terug naar mmmmmm…… Monopoli!

3 oktober 2019