De Britse premier Boris Johnson zei gisteren dat er waarschijnlijk strengere lockdown-beperkingen op komst zijn want het aantal COVID-19-gevallen blijft behoorlijk toenemen. En dan speelt nog de Brexit, die per 1 januari na bijna vijf jaar onderhandelen met de EU eindelijk doorgang heeft gevonden. Al lijkt dat de afgelopen dagen niet heel veel problemen aan de grens opgeleverd te hebben (so far so good as border flows smoothly at Calais). Voorlopig kunnen we dus niet naar dit prachtige eiland met zijn uitermate vriendelijke en humorvolle bewoners. En dat is heel begrijpelijk maar wel jammer, want het heeft zoveel te bieden. Daarom als mogelijke voorpret voor als het straks weer mag hierbij een blog over twee interessante plaatsen tussen Londen en Calais. Voor als je onderweg bent vanaf of naar Londen met de ferry of de tunnel. Wellicht opbeurend in deze bizarre tijd.
Capel-le-Ferne
De vleugel aan het Battle of Britain memorial in Capel-le-Ferne bij Folkestone werd ooit genomineerd voor de zogenaamde Carbuncle Cup (karbonkel cup). Een architectuurprijs voor een zogenaamde ‘doorn in het oog’. De naam is losjes gebaseerd op een uitspraak van Prins Charles die destijds de voorgestelde uitbreiding van de National Gallery in Londen omschreef als: a monstruous carbuncle on the face of a much-loved and elegant friend*. En toch is het een hele ervaring om dit herdenkingsmonument te bezoeken. Is het niet om haar geschiedenis dan is het wel om haar prachtige ligging bovenop de krijtwitte rotsen aan de kust van Zuid-Engeland.
De Slag om Engeland (Battle of Britain) was een luchtoorlog tussen de Duitse Luftwaffe en de RAF (British Royal Airforce), die begon op 10 juli 1940 en eindigde op 31 oktober 1940. Nadat Frankrijk al gevallen was in juni 1940 startte Hitler de invasie van Groot-Brittannië, omdat zij geen vrede met hem wilden sluiten. Dat had hij wel verwacht. De Duitsers werden uiteindelijk verslagen dankzij de inzet van ruim 3.000 jongemannen van 14 verschillende nationaliteiten. Winston Churchill zei over deze vliegers: Never in the field of human conflict was so much owed by so many to so few (Nooit in de geschiedenis van oorlogvoering hebben zovelen zoveel te danken aan zo weinigen). Meer dan één op de vijf verloor hierbij het leven.
Deze gedenkplaats is gratis te bezoeken, op een apart te betalen entree voor de Scramble Experience na. Je ziet dan de herdenkingsmuur, waarop de namen van alle gevallenen staan vermeld en een reus van een vliegenier in steen. Ook zijn er replica’s van de Spitfire en de Hurricane te bewonderen. Het uitzicht vanaf hier over het kanaal is immens. Heb je geluk, dan kun je bij goed weer zelfs de kustlijn van Frankrijk zien. En of je nu wel of geen hoge nood hebt, breng in ieder geval even een bezoekje aan de toiletten hier: wat een beleving!
Canterbury
Op een half uur rijden noordwaarts ligt Canterbury, jou wellicht bekend van The Canterbury Tales of zijn beroemde kathedraal. Geoffrey Chaucer was de schrijver van de beroemde raamvertelling uit de Middeleeuwen waarin we kennismaken met een aantal pelgrims. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid werd hij geïnspireerd door de Decamerone van Bocaccio. Chaucer – de belangrijkste schrijver uit de Middelengelse literatuur en vertrouweling van de koning – kende Italiaans en ging veelvuldig voor hem op missie naar Italië. Zijn standbeeld staat ook in het centrum.
De kathedraal zelf staat midden in het stadje. Een paar ouderwets geplaveide straten gevuld met die typisch Engelse gekleurde huisjes – waarvan veel zijn voorzien van etalages met houten kozijnen – leiden je er naartoe. Al bijna vijf eeuwen zetelt hier de geestelijk leider van de Kerk van Engeland. In 1170 werd Aartsbisschop Thomas Becket er vermoord en daarna heilig verklaard. Mede hierdoor is Canterbury van belang als pelgrimsoord. Toen wij er waren werd er net verbouwd, dus we konden helaas niet naar binnen. Andere belangrijke Canterbury-monumenten zijn de kerk van Sint Martin, de oudste kerk in Engeland, en de (ruïnes van) de Sint Augustinus abdij. Alle drie staan op de werelderfgoedlijst van Unesco. En dat in een – voor Engelse begrippen – relatief klein stadje.
Verder valt in Canterbury te genieten van vakwerkhuizen, vooral rondom de kathedraal. En van echte Engelse winkeltjes. Zoals de dogstore, de vegan store (gehuisvest in een heerlijk middeleeuws pand), enkele tearooms/bakkerijtjes en ga zo maar door. We hebben er zelfs fish and chips gegeten, met uitzicht over een plein. Kortom, we voelden ons echt los van ‘the continent’ zoals de Engelsen Europa zo mooi omschrijven.
Helemaal toen we Old Weavers House naderden: een langgerekt vakwerkpand aan de rivier de Stour. Een van de meest gefotografeerde historische gebouwen in Canterbury. Zo genoemd naar de gevluchte – protestantse – wevers uit Frankrijk en Vlaanderen, die destijds (16e/17e eeuw) vanwege hun religie werden vervolgd. Er is nu een restaurant in gevestigd. Boven het water hangt de zogenaamde ducking stool. Vrouwen die hun man destijds teveel tegen spraken of uitscholden werden hierop ondergedompeld in de rivier. Bleef je drijven was je een heks, verdronk je was je naam – hiep hoi – gezuiverd.
Van hieruit kun je een puntertocht maken over het water. Of op de fiets langs de rivier toeren, die dwars door het historische centrum stroomt. Die fiets is te huur mocht je hem niet bij je hebben. Na afloop lekker proosten met een ambachtelijk gebrouwen biertje bij The Foundry Brew Pub, gehuisvest in het pand van een staalgieterij uit vervlogen tijden. Als je voorkeur hebt voor een theetje neem dan plaats bij een van de klassiek Engelse tearooms, keus genoeg! Voor koffie kun je eventueel naar Stag Coffee & Kitchen, een modern industrieel ingericht pandje, met de vertrouwde Engelse bediening. Hun zwarte schorten voorzien van hertenkop met gigantisch gewei vond ik zo mooi dat Aidan, onze hartelijke ober, hem voor me ging bestellen. Helaas was hij niet meer te krijgen. Misschien lukt dat een volgende keer heen naar of terug van Londen met de auto of de trein…
*vertaling: een monsterlijke karbonkel op het gezicht van een geliefde en elegante vriend
Voor meer info:
4 januari 2021