Het is zo warm als we uit het vliegtuig stappen dat we besluiten ons meteen om te kleden. Pfff, wat een overgang. En wat is het hier groen! Vanuit de taxi zien we de gevaren borden langs de weg met daarop een jaguar, een neusbeertje of een aap. Ik kan niet wachten, ook niet om de watervallen te zien!
Puerto Iguazú
Ons hotel is een tropische verrassing: binnenin ligt een heerlijk verhoogd zwembadje, voorzien van ligbedden. Palmen waaien in de corridor en vanuit de waterval op de achterwand klettert water. Het is dat we nog twee trappen op moeten naar onze kamer, maar verder belooft dit een paar super relaxte dagen te worden.
Uitgepakt en wel drinken we de ons aangeboden caipirinha aan de rand van de pool en snacken we wat. Daarna verkennen we het stadje. Eerste doel is het busstation. Even kijken waar we heen moeten voor ons bezoek aan de Cataratas de Iguazú. Niet dat we morgen per ongeluk al in Brazilië terecht komen: we zitten immers vlakbij de grens.
Behaaglijke en sfeervol aangeklede restaurantjes worden afgewisseld door half vergane panden in het compacte centrum. Eten doen we na lang dralen (het is lastig kiezen) in de tuin van Restaurante Botanica (Botanica_igr op Instagram). Ook hier zitten we tussen de palmen. Het is zo warm dat de ober vraagt of hij de fan aan moet doen. ‘Graag’ roepen we beiden in koor. Mijn veelkleurige salade waait bijna van tafel, zó hard zetten we hem. Maar dat mag de pret niet drukken. We smullen van het diner onder het toeziend oog van sympathieke obers.
De bus naar de watervallen
Een lange rij hokjes is al dan niet bemand hier op het busstation van Puerto Iguazú. Fel gekleurde bussen staan te ronken bij genummerde plaatsen. Maar welke moeten wij nu hebben? Over vijf minuten zou er één moeten vertrekken richting de cataratas (watervallen). Het tijdschema heb ik gisteravond al op de foto gezet. Na aanschaf van de tickets wijst een mijnheer ons de weg. Daarna zitten we nog zeker vijftien minuten in de warmte voor vertrek. Ik trek het gordijntje vast dicht tegen de verzengende zon.
Al snel als we het stadje uit zijn zitten we volop in de rimboe met alleen maar dichte jungle om ons heen. Mijn gordijntje gaat meteen weer open: ik wil niks missen! Ik tuur en tuur de hele weg het oerwoud in maar zie helaas geen leven.
Parque Nacional Iguazú – Argentinië
Het is nog vroeg, toch lopen er al aardig wat bezoekers richting de entree. Het is even zoeken op het bord met een kaart van het park welke route we hoe/wanneer zullen pakken. Zeker omdat er ook nog een treinritje is. Maar hoe je hier ook loopt of rijdt, van alle kanten zijn deze watervallen immens overweldigend. Niet alleen de enorme hoeveelheid water die hier naar beneden stort (zeker bij de devil’s throat), maar ook de paradijselijke omgeving eromheen. Nou ja, kijk zelf maar!
We lopen de hele boardwalk en alle paden en lanen af, rijden een stuk met het treintje en genieten van alle uitzichten en vlinders die om ons heen dwarrelen. Die boefjes zijn me trouwens steeds te snel af: net als ik heb scherp gesteld vliegen ze weer verder. Echt balen, want de beauty’s zijn met heel veel.
Tussen de middag strijken we neer op het overvolle terras en kruimelt een tegu (een grote hagedis van ongeveer een meter) al restjes smakkend tussen het publiek door. Als we opstappen voor de rest van de ronde zien we een neusbeertje rondscharrelen.
En verder gaat het weer over houten paden en trappen en bruggen langs alle waterpartijen en door de wildernis. We zien schildpadden in het water, exotische vogels in de bomen en gieren op de rotsen. En dan zie ik weer beweging in de dichte jungle: apen! Ze rennen heen en weer, rollebollen over elkaar en klimmen in bomen om zich vervolgens naar beneden te laten vallen. Hoe gaaf is dit. Zelfs bij 35 graden krijg ik het er koud van.
Aan het eind van de middag denken we alles wel zo’n beetje gezien te hebben. Niets is minder waar: op het eind van de boardwalk (voordat we de heuvel weer omhoog moeten klimmen waar we met deze warmte en 13 kilometer in de benen behoorlijk tegenop zien) zien we nog een toekan. Surprise, surprise! Zijn snavel is zo lang dat ik hem nauwelijks voluit op de foto krijg.
De Braziliaanse kant van de watervallen
‘Kom maar deze kant op hoor! Zal ik even helpen met een ticket bestellen op het apparaat? Trouwens, willen jullie ook een boottrip? Dat maakt je dag hier echt af! We hebben twee varianten: één waarbij je nat wordt en één waarbij je droog blijft!’ We kunnen de beste man bijna niet ontwijken en hij laat ons niet gaan. En zo stappen we de volgende dag ’s ochtends vroeg toch in een tourist trap, waar we onszelf altijd tegen proberen te beschermen. We kopen een kaartje en reserveren de boot.
Ja, natuurlijk was het spectaculair om die middag met grote snelheid tegen de stroom in richting watervallen te varen (de voorkant van de boot ging zo hoog dat hij bijna omsloeg en wij zaten voorop ….) En ja, je bent er maar één keer en wilt het dus niet missen. En ja, het is heerlijk verfrissend al dat water over je heen te krijgen bij die hitte. Maar toch: we hadden het kunnen missen. Zeker als op de terugreis naar boven het karretje – waar we erg lang op hebben moeten wachten – het begeeft. En we dus weer moeten wachten: ditmaal op hulp. Hierdoor was de dag relatief snel om. Maar wat was hij tot op dat moment geweldig.
Neusbeertjes
Als we ’s ochtends na aankomst uit de bus stappen die ons verder het park inrijdt is ook het panorama vanaf de Braziliaanse kant over de cascades fantastisch. Maar als ik me omdraai geniet ik bijna nog meer: een aantal neusbeertjes krabbelt rond in het gras met het staartje in de lucht en het neusje vies van al dat gescharrel. Ze kijken niet op of om naar mij en wat zijn ze innemend! Ik schiet veel plaatjes, want die watervallen achter me blijven nog wel even door stromen.
En dan draai ik me weer om en zie dit:
We lopen verder over het pad langs de waterstromen tussen dichte begroeiing. Omhoog gaat het en we hadden het al zo warm. Af en toe verspert een neusbeertje de weg en daar staan we graag even voor stil. Verderop dalen we eindelijk een stuk af richting het water. En dan lopen we over het water en kijken we de mistige kloof in. Wat een onvoorstelbare schoonheid.
Verder gaat het over verhoogde paden vlak boven het water. We komen steeds dichterbij de waterwand en worden al flink nat van het opspattende water. Heerlijk! En dan staan we vrijwel onder de waterval, we weten niet waar we moeten kijken. Wat een natuurgeweld. Het kan niet op.
Dat we daarna weer een paar kilometer terug omhoog moeten lopen in de hitte van de bush deert ons niet: wij lopen op wolken, tien kilometer lang.
Info:
- De bus naar de watervallen (Parque Nacional Iguazú) aan Argentijnse kant kost € 7,50 pp retour;
- Naar de Braziliaanse kant betaal je voor een busticket € 6,75 pp retour. Onderweg mag je bij de grenscontrole in een kantoortje in de rij aansluiten om je paspoort laten zien;
- Entree van Parque Nacional Iguazú (Argentijnse kant) is omgerekend € 26 pp;
- Voor € 16,50 heb je een entreeticket voor de Braziliaanse kant van de watervallen;
- De boottrip die we deden is leuk, maar is wat ons betreft het geld dus niet waard. Hij is kort en het kost je erg veel tijd om erheen te komen en weer terug, waardoor je andere dingen niet kunt doen;
- Je moet wel goed ter been zijn om de behoorlijke afstanden te kunnen lopen als je alles wilt zien;
- Vlakbij is een vogelpark wat echt de moeite waard is en waarvoor wij dus te weinig tijd hadden;
- Wees voorbereid op grote drukte, de watervallen zijn ’n echte trekpleister, aan beide zijden van de grens;
- Wij sliepen in hotel Jardin de Iguazú in Puerto Iguazú (Argentinië). Het ligt vrij centraal in het stadje, is comfortabel, betaalbaar (met aanbieding) en heeft een lekker ontbijt;
- Een taxi vanaf de luchthaven naar het centrum van Puerto Iguazú is niet duur, dat kost je ca. € 7,50.
NB: Dit is het laatste deel uit een serie van zes over onze rondreis door Argentinië. Deel 1 vind je hier.
28 november 2024.